ردیابی دفینه در قدیم چگونه انجام می شده است؟

ردیابی دفینه در قدیم

ردیابی دفینه در قدیم با چه وسیله ای و چگونه انجام می شده است؟

اگرچه با پیشرفت تکنولوژی و به‌خصوص علم الکترونیک یافتن فلزات در زیر زمین بسیار راحت تر از دوره های گذشته شده است اما شاید برایتان جالب باشد که بدانید ردیابی دفینه در قدیم چگونه انجام می شده است؟ در قدیم علاوه بر بهره بردن از علوم تاریخی و تفسیر آثار و نشانه های گنج از روشی موسوم به دازینگ برای پیدا کردن دفینه استفاده می شده است. بر همگان روشن است که دقت دستگاه های فلزیاب و گنج یاب در مقایسه با روش های سنتی بسیار بیشتر بوده و از درصد خطای بسیار پایین تری برخوردار هستند و همواره توصیه ما به کاوشگران عزیز این است که از روش‌های علمی و تخصصی استفاده کرده و از شبه علم دوری کنند.

دازینگ (به انگلیسی rhabdomancy یا dowsing) یا گمانه‌زنی نوعی پیش‌گویی است برای یافتن چیزهای باارزش، مانند آب‌های زیرزمینی، گنج‌های دفن شده، سنگ‌های زیرزمینی، نفت خام و بسیاری چیزهای دیگر است که به وسیله یک میله انجام می‌شود. گمانه زنی یک شبه‌علم است و هیچ مدرک علمی‌ای بانی بر بهتر عمل کردن این روش از شانسی یافتن نیست. در یافتن آب، گمانه زن ها اکثراً نتایج خوبی به دست می‌آورند ولی علت این، احتمال بالای یافتن آب در ناهمواریها است. یافتن با این روش گاهی یک کمک الاهی یا جادوگری نیز تلقی می‌شود.

میل‌یافت‌گری (دازینگ) شاید در آلمان دوره امپراتوری مقدس روم (قرن ۱۶ میلادی) شکل گرفته باشد، زمانی که به دنبال آهن بودند. آلمانی‌ها که در آن زمان در مهارت استخراج فلز خبره بودند، برای کار به دیگر کشورها می‌رفتند. در انگستان دوره ویکتوریا، آلمانی‌ها برای یافتن معدن نفره در حال میل‌یافت‌گری در ویلز دیده شده‌اند.

یک ترکه چوب یا میله Y شکل، یا دو میله L شکل برای این کار استفاده می‌شود. گرچه که بعضی از چیزهای دیگر هم ممکن است استفاده کنند. برای یافتن چیزی، این میله را با دست نگه می‌دارند و چرخ می‌زنند؛ هر طرف که دستشان شروع به لرزیدن کرد به همان سمت می‌روند.

در ایران برای ردیابی دفینه در قدیم علاوه بر دسته آنتن های فلزی از شاقول گنج یابی نیز استفاده میشده است. این ابزار که از ساده ترین وسایل پیدا کردن گنج به شمار میرود در شکل ها و اندازه های گوناگونی یافت میشود. استفاده از شاقول گنج یابی دارای پیچیدگی های خاص خود است و از اصول دازینگ پیروی می کند. در سال 1986 مقاله ای در این باره در مجله «نیچر» منتشر شد و  خلاصه اش این می شود: «ضمیر ناخودآگاه افراد بدون اینکه آنها مطلع باشند روی بدن آنها تاثیر می گذارد و همین باعث می شود تا چوب دازینگ فرد را به سمت منبع مورد نظر هدایت کند.»

بیش از ۹۰ درصد موفقیت با این دستگاه به خود فرد بستگی دارد و کار کردن با شاقول گنج یابی بیشتر ذهنی است و به تمرین و ممارست های بسیاری نیاز دارد. شاقول گنج یابی دارای اشکال مختلفی میباشد و هریک دارای مزیت های مخصوص به خود است اما به صورت کلی اگر شاقول فلزیابی به دست افراد آگاه و متخصص ساخته شود در هر شکلی دارای راندمان مناسب است پس زیاد روی شکل شاقول حساس نباشید.

بسیاری بر این باورند که برای اینکه شاقول بتواند فلزیابی کند باید از جنس برجی با خلوص بالای ۹۹ درصد باشد و برخی نیز معتقد هستند که نوع جنس شاقول مهم نبوده و عامل مهم مهندسی ساخته شدن آن است. عواملی همچون جنس جیوه ، چگالی جیوه ، درصد خلوص جیوه ، درصد ارتعاش جیوه و … از دیگر عوامل تاثیر گذار و مهم هستند که باید به آنها توجه شود و به صورت کلی جیوه های آزمایشگاهی بهتر از جیوه های صنعتی موجود در بازار هستند.

امیدواریم که از مقاله ردیابی دفینه در قدیم بهره کافی را برده باشید.

جهت مشاوره و همچنین اطلاع از لیست قیمت فلزیاب بر روی این لینک کلیک کنید

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این فیلد را پر کنید
این فیلد را پر کنید
لطفاً یک نشانی ایمیل معتبر بنویسید.
برای ادامه، شما باید با قوانین موافقت کنید

keyboard_arrow_up
تماس با واحد فروش